Zdarzeniową koncepcję znaku należy uznać za jeden ciekawszych pomysłów teoretycznych Leona Koja; osadzona w jego logicznych i semiotycznych pracach ma duży potencjał badawczy i może posłużyć jako narzędzie do analiz różnych rodzajów znaków w ich szerokim użyciu. Autor stwierdza, że zdarzeniem jest zarówno sam znak (zdarzenie znakowe), jak i przedmiot znaku (zdarzenie oznaczane). Do szeroko pojmowanego zbioru znaków zalicza zarówno artykułowane wypowiedzi językowe, znaki naturalne (oznaki i symptomy), jak również znaki konwencjonalne w postaci kulturowych tworów jak stroje, ordery czy dzieła sztuki. Dzięki relatywizacji znaków do języków, w których powstają (dla uniknięcia antynomii językowych), a także do podmiotów, które je tworzą i komunikują oraz do sytuacji, w których funkcjonują Leon Koj zarysowuje rozległą dziedzinę badań; dołącza przy tym do analiz logicznych i semiotycznych także badania psychologiczne i socjologiczne. W ramach koncepcji semantyki okazjonalnej (włączającej do semiotyki „bazę empiryczną różnicową” wyrażeń językowych i znaków) Autor dopuszcza analizy „dewiacyjnych”, wieloznacznych tworów takich jak wypowiedzi ironiczne, fikcyjne czy kłamliwe, implikatury, także metafory. Dzięki „relatywizacji ekstensji do różnych okoliczności” Leon Koj wskazuje na możliwość ich semiotyczno-psychologicznego badania, co czyni jego koncepcję bardzo obiecująca i wartą rozwijania. Zwłaszcza wypowiedzi metaforyczne – bardzo szeroko badane w ostatnich dziesięcioleciach – mogą być analizowane w ramach zdarzeniowej koncepcji znaku.

W referacie przedstawiona zostanie próba takiego zastosowania zdarzeniowej koncepcji znaku, w której wykorzystane będzie również koncepcja Koja uznawania przekonań (werbalizowanych i niezwerbalizowanych) odnosząca się do teorii mowy wewnętrznej, a także działań językowo-komunikacyjnych we wspólnocie racjonalnych użytkowników języka. Konkluzją referatu będzie teza, że rozległa problematyka poznawczego i twórczego aspektu metaforyczności języka, myślenia i działania daje się dobrze ująć i opisać w ramach zdarzeniowej koncepcji znaku, gdyż zwraca ona uwagę na wielowarstwowość, złożoność oraz dynamikę języka i komunikacji.