Podjęte badania koncentrować się będą w obszarze praktycznej filozofii przyrody – kierunku tworzonego przez K. M. Meyer-Abicha i G. Böhmego. Głównym zadaniem uprawianej w celach praktycznych filozofii przyrody (ekofilozofii) jest dostarczenie argumentów na rzecz ochrony przyrody. Rozpatruje się zatem przede wszystkim relacje człowieka do przyrody oraz dokonuje się oceny tych jego działań, które ingerują w przyrodę. Zatem celem ekofilozofii jest znalezienie uzasadnień dla konieczności ochrony przyrody. Wbrew pozorom ochrona przyrody nie jest łatwym działaniem. Mimo rozwoju nauki i narządzi technicznych nie jesteśmy w stanie przewidzieć wszystkich konsekwencji naszych działań. Realizacja postulatów na rzecz ochrony przyrody wymaga podjęcia wielu ważnych decyzji. Np. ochrona jednego gatunku może odbywać się kosztem innego. Część z tych wyborów stanowi dylematy. Oznacza to, że podejmując określone działanie uznajemy, że aby coś ochronić coś innego musimy odrzucić. Ilustracją takiej sytuacji może być wybór między ochroną gatunków a ochroną procesów naturalnych. Ochrona gatunkowa niejako oznacza powstrzymanie wielu procesów naturalnych, zaś ochrona procesów naturalnych jest równoznaczna z dopuszczeniem możliwości wyginięcia wielu cennych gatunków. W kontekście tych dylematów zostanie omówione zagadnienie odpowiedzialności. Pojęcie odpowiedzialności w literaturze przedmiotu jest bardzo różnie określane i klasyfikowane. W referacie zostaną one wykorzystane. Prezentowane występie jest kontynuacją podejmowanych przez mnie badań.