Polski Zjazd Filozoficzny

wrzesień, 2019

2019śr11wrz17:3018:00Zaburzenia psychiczne w perspektywie ewolucyjnej. W stronę naturalistycznej koncepcji psychopatologiidr Marcin Rządeczka (Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej)17:30 - 18:00 C-324 (Collegium Jana Pawła II) organizator: Sekcja Filozofii Przyrody i Filozofii Przyrodoznawstwa

abstrakt

Celem referatu będzie próba prezentacji naturalistycznego ujęcia zaburzeń psychicznych, które bazuje na wybranych mechanizmach ewolucji biologicznej (dobór naturalny, dobór płciowy, niektóre mechanizmy neutralne). Psychopatologia nie daje się łatwo wtłoczyć w ramy ujęcia typologicznego ze względu na szerokie spektrum manifestacji objawów, które często bywają niespecyficzne i trudne do sklasyfikowania w sposób jednoznacznie wskazujący na konstytutywne cechy zaburzenia. Jest to też jeden z powodów ze względu na który w psychopatologii nie funkcjonuje w zasadzie jeden unifikujący paradygmat ontologiczny czy epistemologiczny, który spełniałby rolę teoretycznej bazy pojęciowej i metodologicznej, zdolnej podać przynajmniej szkicowe wyjaśnienia ponadindywidualnych przyczyn powstawania zaburzeń psychicznych. Zrozumienie zaburzeń psychicznych w perspektywie przyczyn proksymalnych, tj. neurobiologicznych mechanizmów odpowiedzialnych za pojawienie się objawów u konkretnej jednostki, choć ma wielkie znaczenie zarówno dla nauki jak i praktyki medycznej, rzadko oferuje jednak odpowiedź na pytanie o przyczyny występowania danego zaburzenia w populacji, co pozwalałoby na jego zrozumienie w kontekście filogenetycznym. Dlaczego dobór naturalny nie eliminuje alleli przyczyniających się do powstawanie niektórych zaburzeń psychicznych? Jest to kluczowe pytanie na które odpowiedzieć można jedynie poprzez przeformułowanie problemów psychopatologii w ramach ujęcia ewolucyjnego. Celem psychopatologii ewolucyjnej jest stworzenie jednego unifikującego wielkoskalowego naukowego obrazu zaburzeń psychicznych. Punktem wyjścia jest tu tzw. hipoteza zerowa, która głosi, że każdy złożony proces biologiczny będący wypadkową kilku lub więcej czynników genetycznych i środowiskowych, z których każdy jest odpowiednio zróżnicowany, przejawiał będzie się w postaci szerokiego spektrum fenotypów tworzących krzywą dzwonową nasilenia danej cechy. Zaburzenia psychiczne o niskiej częstotliwości występowania są tu więc naturalnym wynikiem znacznej różnorodności w obrębie funkcjonalnego fenotypu. Uzupełniającą koncepcją jest ujęcie zaburzeń psychicznych jako produktów ubocznych naturalnych behawioralnych mechanizmów obronny przed pasożytami lub innymi patogenami. Hipoteza behawioralnego układu immunologicznego sugeruje, że część zaburzeń, takich jak niektóre fobie specyficzne czy pewne postaci zaburzeń obsesyjno-kompulsyjne, może wynikać z nadaktywności tych normalnie korzystnych mechanizmów obronnych. Pewne zaburzenia psychiczne mogą być wreszcie pojęte jako zaburzenia homeostazy lub wyniki niedopasowania środowiskowego, będące skutkiem rozregulowania mechanizmów psychologicznych, które zostały przez dobór naturalny dopasowane do pierwotnych warunków życia społecznego, jakże różnych od tych z którymi stykamy się obecnie.

dzień i godzina

(środa) 17:30 - 18:00

sala

C-324 (Collegium Jana Pawła II)

organizator

Sekcja Filozofii Przyrody i Filozofii Przyrodoznawstwaprzewodniczący Sekcji ks. prof. Janusz Mączka (UPJPII)
sekretarz Sekcji o. dr Jacek Poznański SJ (AIK)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

X