Problem dotyczący rezygnacji z uporczywej terapii czy terapii medycznie daremnej nie jest zupełnie nowy, jednakże pozostaje wciąż kontrowersyjny. O złożoności i kontrowersyjności problematyki świadczą między innymi dwie debaty internetowe, które zostały zorganizowane przez Polskie Towarzystwo Bioetyczne w 2009 i 2016 r., w których wzięli udział polscy naukowcy i eksperci różnych profesji. Ożywienie dyskusji na temat uporczywej terapii w ostatnich latach świadczy z jednej strony o relewantności owej problematyki, z drugiej zaś o potrzebie dalszej refleksji filozoficznej (etycznej) w celu poszukiwania zarówno praktycznych, jak i teoretycznych rozwiązań dotyczących określenia terapeutycznych granic przedłużania życia ludzkiego. Ponieważ dyskusja związana z uporczywą terapią i terapią medycznie daremną jest niezwykle złożona, stąd w trakcie swojej prezentacji ograniczę się do odpowiedzi na dwa pytania: Czy jest uprawomocnione zamienne stosowanie terminów „uporczywa terapia” i „terapia medycznie daremna”? Czy należy zrezygnować z terminu „uporczywa terapia” na rzecz terminu „terapia medycznie daremna” w przypadku zaleceń, wytycznych czy standardów postępowania w praktyce medycznej, etycznej i prawnej? Moja wypowiedź będzie skonstruowana w oparciu o definicję uporczywej terapii wypracowaną przez Polską Grupę Roboczą ds. Problemów Etyki Końca Życia, a także w oparciu o zmodyfikowaną wersję tej definicji. W swoim wystąpieniu będę opowiadał się za pozostawieniem terminu „uporczywa terapia” oraz definicji uporczywej terapii w polskich regulacjach bioetycznych i prawnych.