Przedmiotem wystąpienia jest zagadnienie miejsca i roli religii w kulturze. Prezentowane jest stanowisko klasyczne, obecne w szczególności w filozofii przedstawicieli Lubelskiej Szkoły Filozoficznej (vide: Zofia J. Zdybicka). Pojęcie kultury jest pojęciem szerszym i zawiera w sobie pojęcie religii, choć jej nie wyczerpuje. Kultura jest rozumiana metafizycznie, jako sposób ludzkiego życia, zarówno indywidualnego, jak i społecznego, oraz ich wytwory. Ma się tu na uwadze cztery podstawowe aktywności człowieka (ludzkie) i ich skutki podmiotowe (w człowieku) i przedmiotowe (na zewnątrz). Owe aktywności związane są z czterema naczelnymi celami-dobrami, jakie człowiek w swoim życiu realizuje na mocy swojej natury: prawdą, dobrem, pięknem i świętością. Dobra te usytuowane są hierarchicznie – podstawą jest prawda, a zwieńczeniem świętość. Kultura tak rozumiana opiera się na poznaniu (wiedzy). Religia jest również sposobem ludzkiego życia, ale w relacji do Boga jako sprawcy (dawcy życia) i celu (Dobra). Zależy ona od innych aktywności i je ogarnia sobą oraz swoiście zwieńcza. Wcześniejsze (logicznie) aktywności stanowią więc „środki” realizacji religii. Religie są różne, ale posiadają specjalne miejsce i odgrywają szczególną rolę w życiu ludzkim – ustawiają całą kulturę wertykalnie, wskazując transcendentny cel, który nie mieści się w naturze (w świecie).