Nazwa ‘filozofia przyrody’ sugeruje, że filozofia przyrody jest dyscypliną filozoficzną, której przedmiotem jest przyroda. Ta sugestia jest jednak zawieszona w próżni, gdyż nie wiadomo, czym jest przyroda. Kłopoty z wyraźnym określeniem pojęcia ‘przyroda’ leżą u źródeł bardzo różnego rozumienia współcześnie tej dyscypliny filozoficznej. Obecnie na plan pierwszy wysuwają się dwa rozumienia przedmiotu filozofii przyrody:
1. tradycyjne, klasyczne: za przedmiot filozofii przyrody uważa się byt materialny,
2. sprowadza się przedmiot filozofii przyrody do przedmiotu fizyki bądź szerzej nauk przyrodniczych.
Oba te rozumienia stwarzają problemy, na które wskażę w referacie. Analiza tych problemów prowadzi zaś do wniosku, że konieczne staje się z jednej strony przedefiniowanie kategorii filozoficznych służących w filozofii nurtu klasycznego do wyjaśniania rzeczywistości, z drugiej – określenie granicy między naukami przyrodniczymi a filozofią przyrody.
Pojęcia substancji, bytu materialnego dobrze ujmujące świat ludzkiego zmysłowego, ale makroskopowego doświadczenia, nie nadają się do opisu ani mikroświata, ani wszechświata jako całości. Zarazem utożsamienie przedmiotu filozofii przyrody z przedmiotem fizyki prowadzi do tego, że filozofia przyrody jest zastępowana ontologią teorii fizyki i zamiast o przyrodzie mówi o konstruktach teoretycznych. Wydaje się, że wyjściem z tej sytuacji mogłoby być uwzględnienie w klasycznym rozumieniu bytu informacji, jako elementu w pewnym zakresie go konstytuującego.