Poznańskie tropy filozofii przyrody i przyrodoznawstwa
Stulecie UAM skłoniło mnie do poszukiwania poznańskich tropów filozofii przyrody i przyrodoznawstwa. Wystąpienie będzie składało się z czterech części.
W pierwszej przedstawię wychowanków Akademii Lubrańskiego: Józefa Strusia (1510-1568) i Kaspera Goskiego (-1576) oraz ich wkład w przyswojenie starożytnej medycyny i filozofii oraz astrologii przez środowiska uniwersyteckie Europy, a także efekty ich samodzielnych badań.
W drugiej części nawiążę do najważniejszego w owym czasie w Polsce ośrodka badań fizycznych i astronomicznych, jaki stworzyli w poznańskim Kolegium Jezuickim Józef Rogaliński (1728-1802) i Andrzej Gawroński (1740-1813). Proponowane przez nich zasady nauki ponadlokalnej opartej na faktach empirycznych uzyskanych w oparciu o najlepsze przyrządy w Europie zachęciły do studiowania w Poznaniu m.in. Stanisława Staszica i Jana Śniadeckiego.
Kolejna część referatu dotyczy dwóch wybitnych filozofów poznańskich: Augusta Cieszkowskiego (1814-1894) i Karola Libelta (1807-1875) zazwyczaj wiązanych z filozofią narodową, mesjanizmem i wielkopolską myślą pozytywistyczną. Spróbuję wskazać na ich rozważania dotyczące przyrodoznawstwa.
W ostatniej części przypomnę trzech filozofów pracujących w Uniwersytecie Poznańskim w okresie międzywojennym. Są to: Władysław Mieczysław Kozłowski (1858-1935), Zygmunt Zawirski (1882-1948) i Adam Wiegner (1889-1967).