Wszystkie inicjatywy zmierzające do polepszenia ludzkiego życia (podniesienia jego jakości, zwiększenia satysfakcji z życia itp.) przyjmują jakieś rozumienie tego, czym dobre życie jest oraz wprowadzają odpowiednie mierniki pozwalające wyznaczać cele polityk publicznych a także rozliczać decydentów politycznych z ich realizacji. Jakieś rozumienie tego co dobre dla jednostki jest obecne w tradycyjnym podejściu do pomiaru dobrobytu, którym jest PKB per capita oraz w alternatywnych miarach dobrobytu. Co więcej, jak podkreśla Joseph Stiglitz, to co mierzymy wpływa na to co robimy, wybór miary dobrobytu nie jest więc moralnie neutralny. Wreszcie, szczegółowe cele, które są realizowane w ramach polityk publicznych warunkują wybór koncepcji i sposobu pomiaru dobrobytu. W przypadku zagadnienia dobrobytu zarówno samo pojęcie dobrobytu, czyli czegoś co jest dobre dla podmiotu, ma charakter wartościujący, jaki i wybór sposobu pomiaru dobrobytu, a także to, do czego ów pomiar ma służyć nie są moralnie neutralne.