W ostatnich latach na całym świecie rozwija się plaga pedofilii, która stała się nową formą niewolnictwa w wymiarze globalnym. Z jednej strony w wielu krajach są podejmowane różnego rodzaju inicjatywy społeczne i polityczne, których celem jest walka z wykorzystywaniem seksualnym osób nieletnich, z drugiej – Internet i nowoczesne technologie informatyczne dają pedofilom radykalnie nowe możliwości, gdy chodzi o kontakt z dziećmi w świecie wirtualnym czy dystrybucję materiałów pedopornograficznych. 

Pedofilia w sensie szerokim oznacza wykorzystywanie seksualne dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia. Natomiast pedofilia w sensie ścisłym dotyczy molestowania seksualnego dzieci przed okresem dojrzewania. Wykorzystywanie małoletnich w wieku 12-18 lat jest nazywane efebofilią. Kluczową sprawą w sporze o pedofilię jest rzetelna argumentacja filozoficzna, która zwraca uwagę na moralne zło relacji seksualnych między osobami dorosłymi a dziećmi. Etyczne aspekty pedofilii stały się przedmiotem szerszej refleksji filozoficznej dopiero w latach 90. ubiegłego stulecia.

Wydaje się, że nie ma jednego uniwersalnego modelu nadużyć seksualnych wobec nieletnich. Poszczególne regiony świata, kultury i religie mają w tej materii swoją specyfikę. Celem wystąpienia jest ukazanie głównych aspektów etycznych dramatu pedofilii oraz analiza specyfiki tego zjawiska w krajach Europy Środkowo-Wschodniej, w których niezwykle ważnym czynnikiem, sprzyjającym ukrywaniu przypadków molestowania seksualnego dzieci, są moralne konsekwencje komunizmu: hipokryzja, podwójna moralność, mentalność à la „homo sovieticus”.