W wystąpieniu zostanie poddany analizie etyczny wymiar takich kategorii jak pamiętanie, odpominanie i zapominanie. Pierwsza część wystąpienia będzie miała charakter eksplikatywny: zostanie w niej zaprezentowane rozumienie trzech wymienionych wyżej kategorii. Odwołując się do poglądów m.in. Fryderyka Nietzschego, Paula Ricoeura, Marca Augé, Tzvetana Todorova czy Haralda Weinricha, autor będzie starał się pokazać, że zapomnienie (spontaniczne i intencjonalne), choć w pierwszym przybliżeniu wydaje się być prostą negacją czy też zaprzeczeniem pamiętania, to jednakże przy głębszej analizie okazuje się być dla trwania człowieka i kultury równie niezbędne jak pamiętanie, i w związku z tym łączy się z nim na wiele skomplikowanych sposobów, przekraczając wymiar prostej negacji. Zostanie też wyróżniona kategoria odpominania (P. Ricoeur, H. Orłowski) jako określenie świadomie podejmowanej pracy pamięci, polegającej nie tylko na odzyskiwaniu zapomnianych treści, lecz także na uświadomieniu samego ich istnienia. W drugiej części wystąpienia trzy wspomniane sposoby odnoszenia się do przeszłości zostaną poddane analizie pod kątem ich etycznej słuszności/niesłuszności w zależności od realizacji przez nie takich wartości jak m.in. solidarność i sprawiedliwość anamnetyczna.