Wystąpienie ma na celu naszkicowanie pojęć: orientowalności i orientacji przestrzeni oraz czasoprzestrzeni z perspektywy filozoficznej, matematycznej oraz fizycznej. Zagadnienia te zostaną ukazane jako wątki istotne niezależnie od innych debat i niosące bardzo duży potencjał zarówno w filozofii fizyki, jak również we współczesnej metafizyce analitycznej.
Zagadnienia orientacji oraz orientowalności są bliskie każdemu – gdyż zapewne każdy zauważył, że prawa rękawiczka nie pasuje na lewą dłoń i vice versa. Te pojęcia są znane i powszechnie wykorzystywane w matematyce oraz różnych gałęziach fizyki, a związane z nimi badania są nowe i wciąż żywo dyskutowane w naukowym świecie: szczególnie od czasu przeprowadzenia słynnego eksperymentu Wu. W filozofii orientacja pojawia się sporadycznie i nie wprost, głownie przy okazji łamania parzystości P oraz argumentu Kanta z nieprzystających odpowiedników, zaś sama orientowalność nie jest rozważana jako wątek interesujący niezależnie od innych zagadnień. Podstawowym celem tego wystąpienia jest rzucenie nowego światła na pojęcia orientacji oraz orientowalności przestrzeni i czasoprzestrzeni z wykorzystaniem narzędzi matematyki oraz fizyki, i docelowo wskazanie ich bogatego filozoficznego potencjału.
Analiza wymaga przyjęcia trzech perspektyw: filozoficznej, matematyczno-fizycznej, a także związanej z historią nauki. W pierwszej kolejności zostaną przywołane odpowiednie matematyczne definicje formalne, podparte przykładami ich potencjalnych realizacji dozwolonych przez prawa przyrody. Następnie zostanie pokrótce przywołany autorski wybór tekstów z historii filozofii, wskazujących na odwołanie się do pojęcia orientacji – zarówno expliciter, jak i na poziomie intuicji. W końcu zostaną wskazane metafizycznie interesujące konsekwencje istnienia czasoprzestrzeni nieorientowalnych, które są dopuszczalne fizycznie jako jedne z rozwiązań równań Einsteina.
Ostatecznie opierając się na wcześniejszych wynikach oraz wykorzystując aparat pojęciowy i metodologię współczesnej metafizyki analitycznej, nieorientowalne czasoprzestrzenie zostaną ukazane jako niedoceniane zagadnienie w filozofii fizyki.