Efekt Knobe’a został sformułowany na podstawie serii badań, które stanowiły początek filozofii eksperymentalnej. Efekt ten doczekał się wielu rozwinięć (dotyczących nie tylko przypisywania intencjonalności działaniom, ale też innym postawom zarówno konatywnym, jak i kognitywnym, tzw. efekt epistemiczny). Zaproponowano też wiele wyjaśnień tego efektu, z których wiele poszukuje odpowiedzialnych zań mechanizmów psychologicznych, czy też lingwistycznych. W dyskusjach tych – jak w wielu dyskusjach wielodyscyplinarnych – zaciera się wyjściowy problem filozoficzny.

W referacie skupię się na filozoficznych źródłach efektu Knobe’a, a także na problemie, który jest w nim wskazany. Efekt Knobe’a był bowiem antycypowany w dyskusjach z filozofii działania (a wcześniej w dyskusjach etycznych). Między filozofami działania panowała niezgoda co do tego, czy intencjonalne działanie [a-owania] wymaga intencji [a-owania], zdawania sobie sprawy [z a-owania], czy też w niektórych wypadkach intencji [a-owania], a w niektórych zdawania sobie sprawy [z a-owania]. Przedstawię proponowane przeze mnie wyjaśnienie efektu Knobe’a, tzw. hipotezę zaniechaniową, a także wskażę na jej miejsce w wyjaśnieniu filozoficznego problemu efektu Knobe’a.