Dynamiczny rozwój transhumanizmu skłania do wszechstronnej refleksji nad tym współczesnym nurtem intelektualnym i społecznym. Jego główne idee – ulepszanie natury ludzkiej, cyborgizacja czy immortalizm – budzą wiele kontrowersji, ale zarazem nie są na tyle precyzyjnie sformułowane, aby można je było jednoznacznie określić i zinterpretować. Źródeł transhumanizmu upatruje się zwykle w koncepcjach oświeceniowych i scjentystycznych, co zdaje się przesądzać o jego naturalistycznym, sekularyzacyjnym, a nawet ateistycznym odniesieniu do zagadnień religijnych. Jednakże coraz częściej zauważa się w nim aspekty parareligijne albo wręcz jawnie religijne.

Hava Tirosh-Samuelson, współczesna filozof i historyk myśli żydowskiej, w licznych publikacjach analizowała filozoficzne podstawy transhumanizmu, w tym szczególnie badała jego związki z religijnością. Jej badania obejmują takie problemy jak: poglądy prekursorów nurtu, rozumienie szczęścia, założenia fundujące dążenie do nieśmiertelności człowieka. Celem referatu jest przedstawienie najistotniejszych wywodów Tirosh-Samuelson, ich krytyczne omówienie oraz sformułowanie nowych perspektyw refleksji filozoficznej nad transhumanizmem.