Realizm naukowy to w najogólniejszym rozumieniu, stanowisko filozoficzne zgodnie z którym uznaje się, iż nauki przyrodnicze dostarczają prawdziwych lub też w przybliżeniu prawdziwych opisów zarówno obserwowalnych, jak też nieobserwowalnych zjawisk fizycznych. Świat jest więc taki, jakim ukazują go teorie nauk przyrodniczych, gdyż przedmioty, stany i procesy opisywane przez te teorie istnieją realnie.

Stanowisko realizmu naukowego wywołało szeroką dyskusję, która doprowadziła do przeformułowania i doprecyzowania klasycznego stanowiska realizmu naukowego czego skutkiem było powstanie realizmu konwergentnego a następnie realizmu strukturalnego w jego dwu wersjach epistemicznej (Epistemic Structural Realism, ESR) oraz ontycznej (Ontic Structural Realism, OSR). Najogólniej, realizm strukturalny można scharakteryzować jako stanowisko, zgodnie z którym możliwe jest zdobycie wiedzy o strukturalnych aspektach nieobserwowalnych części rzeczywistości fizycznej, jednakże nie jest możliwe zdobycie wiedzy o wewnętrznych naturach nieobserwowalnych przedmiotów, które konstytuują, poznawane na drodze badań naukowych, struktury.

Możliwości opisu świata na najbardziej fundamentalnym poziomie jaki dzisiaj znają nauki przyrodnicze poprzez realizm strukturalny są wciąż niezwykle obiecujące. Dlatego też, w ramach przeprowadzonych badań, wnikliwej analizie poddano stanowisko inwariantyzmu w ramach ontologicznego realizmu strukturalnego a odniesione do współczesnych i dobrze ugruntowanych teorii nauk przyrodniczych.