W tradycyjnych argumentach na rzecz moralnej niedopuszczalności aborcji (np. z przynależności gatunkowej czy ciągłości rozwojowej) jedną z przesłanek jest przekonanie, ze każdy płód jest człowiekiem. Przesłankę tę wykorzystuje też najprostszy argument antyaborcyjny, wysłowiony zgrabnie przez Bogusława Wolniewicza: (1) zabijanie człowieka jest złe („Nie wydasz wyroku śmierci na niewinnego i sprawiedliwego” Wj 23, 6); (2) każdy płód jest człowiekiem; (3) zabijanie płodu jest złe. W sporze na temat dopuszczalności spędzania płodu inkryminowana przesłanka bywa kwestionowana. W rezultacie dochodzi do radykalnej polaryzacji stanowisk. Polaryzacja owa skutkuje przeoczeniem ewentualności argumentacyjnej, w której wspomniana przesłanka jest „wzięta w nawias”. Proponowane wystąpienie odwołuje się do argumentacji Wolniewicza, ale przebudowuje ją w ten sposób, że odnośną przesłankę podaje w wątpienie („nie wiadomo, czy każdy płód jest człowiekiem”, „jest nieustalone, czy każdy płód jest człowiekiem”). Zmodyfikowana argumentacja – wraz z innymi przesłankami – prowadzi do konkluzji, że rozsądniej (lepiej) jest powstrzymać się przed zabijaniem płodu. Konkluzja owa, choć jest pozamoralna (nie stwierdza, że aborcja jest czymś moralnie niedopuszczalnym), przemawia przeciw praktykom aborcyjnym.