Pojęcie heterotopii pochodzi z nauk medycznych i określa miejscowy, niepatologiczny przerost danej tkanki w obrębie innej. Heterotopia jest zatem czymś wyjątkowym, niepowtarzalnym. Pojęcie to wprowadził do filozofii Michel Foucault i za jego pomocą badał konkretne, skończone przestrzenie w ich rolach nieskończonego multiplikowania sensów (np. biblioteka i muzeum, które otwierają nas na historię, kulturę, sztukę itd.).

W moim wystąpieniu chciałbym jednak powrócić do pierwotnego znaczenia tego terminu i dokonać heterotopijnej krytyki tajemniczego zjawiska histerii. Będę zatem poszukiwał odpowiedzi na pytania o historyczne mechanizmy interpretacji tego zjawiska, kulturowe formy wykluczenia szaleństwa, wyjaśnię, w jaki sposób histeria umykała tradycyjnym klasyfikacjom, obnażając przy tym nietrwałe fundamenty racjonalności, i na czym w istocie polega zjawisko „histeryzacji kultury”. Referat będzie zatem prezentacją mechanizmów tropienia kilku najważniejszych metafor choroby somatycznej i psychicznej na przestrzeni ostatnich dwóch tysięcy lat.