Henry More był pierwszym filozofem angielskim, który dostrzegł zalety filozofii kartezjańskiej i podjął się zadania jej popularyzacji na Wyspach Brytyjskich. Przez jakiś czas uchodził nawet za zwolennika kartezjanizmu i rzeczywiście w pewnym zakresie nim był, choć nigdy nie podzielał w pełni poglądów jego twórcy. Trzeba tu podkreślić, że filozofię Kartezjusza znał przede wszystkim z lektury „Zasad filozofii” (1644) i dlatego w późniejszych polemikach z ich autorem koncentrował się na zagadnieniach z zakresu filozofii naturalnej.

W referacie przedstawione zostaną źródła zainteresowania More’a kartezjanizmem oraz dyskusja, jaką podjął z niektórymi jego tezami, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień związanych z naturą ciał i wynikającymi z niej różnicami w stosunku do substancji duchowych. Kartezjańskie pojęcie rozciągłości i związana z nim koncepcja przestrzeni stanowiły dla More’a szczególnie interesujący temat, pozwalały bowiem na podjęcie zagadnienia fundamentalnego dla całej jego działalności filozoficznej, czyli wykazania istnienia Boga oraz innych substancji duchowych. Stanowiło to istotną część zamysłu More’a i pozostałych Platoników z Cambridge – obrony religii przed rodzącymi się postawami ateistycznymi. Ten właśnie kontekst, teologiczny w swej istocie, pozwala na pełniejsze zrozumienie filozofii More’a, dlatego przedstawienie jego zasadniczych zrębów stanowić będzie dopełnienie treści referatu.