Etyka Wilhelma Diltheya nie była dotąd przedmiotem szczególnej refleksji wśród badaczy zajmujących się jego filozofią. Autor ten znany jest przede wszystkim jako przedstawiciel antynaturalistycznego zwrotu przełomu XIX i XX wieku, metodolog humanistyki, twórca krytyki rozumu historycznego, koncepcji „psychologii opisowej” czy badacz światopoglądów. Do kanonu jego dzieł należą jednak również prace etyczne, przede wszystkim „System der Ethik”, a sam Dilthey stwierdzał, że wszelka filozofia ma ostatecznie cel praktyczny.

Celem mojego wystąpienia jest przedstawienie wniosków z analizy „Systemu etyki”, przeprowadzonej ze szczególnym uwzględnieniem problemów epistemologicznych i metodologicznych. Problemy te są istotne ze względu na cele, jakie stawia sobie Diltheyowska etyka, tj. sformułowanie teorii, która będzie miała charakter naukowy, czyli będzie zawierać sądy powszechnie ważne. Pytania, na które staramy się odpowiedzieć, brzmią: 1) czy roszczenie etyki do naukowości daje się zrealizować w obliczu Diltheyowskiej filozofii życia historycznego? 2) czy Diltheyowski projekt etyki może być aktualny, ewentualnie w jakich aspektach?