Współczesne zdarzenia z obszaru praktyki ekonomicznej oraz ekonomii jako nauki wskazują, że odwoływanie się w ekonomii do koncepcji CSR staje się coraz powszechniejsze. Obserwując jednak te tendencje pojawia się pytanie, czy jest to stały kierunek w ekonomii, prowadzący do trwałej weryfikacji wciąż triumfujących i charakterystycznych dla ekonomii głównego nurtu paradygmatów, czy też krótkotrwały trend, który ponownie kwestie te zepchnie na margines ekonomii. Prawdopodobnie nikt nie jest w stanie jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, jednak wielu teoretyków i praktyków coraz częściej podkreśla, że CSR jest ideą, która w znacznej mierze przyczynia się do stabilności, ciągłości oraz przewidywalności procesów gospodarczych. Opierać się jednak musi na następujących fundamentach: teoria, edukacja, praktyka. Przy tym edukację potraktować należy jako filar łączący teorię z praktyką. Poprzez edukację bowiem, intelektualną infrastrukturę CSR z refleksji nad gospodarką, przełożyć można na aspekt praktyczny, ponieważ to studenci jako przyszli politycy i menedżerowie ideę tę będą lub nie będą realizowali w realnej gospodarce.

Celem wystąpienia jest ocena efektów edukacji w domenie CSR na podstawie literatury przedmiotu oraz przeprowadzonych badań wśród studentów kierunków ekonomicznych.