Nadzieja jest istotnym aspektem ludzkiego sposobu przeżywania życia, pojawia się w związku z pragnieniami i marzeniami poprawy pozycji człowieka w jego świecie. Jak to wyraża Józef Tischner, stanowi ona odpowiedź na to, co jest związane z podstawową sytuacją człowieka w świecie, choć zazwyczaj nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak dalece nas przenika i nami rządzi. Problematyka nadziei wiąże się z problematyką filozoficzną, choć, jak zauważa Ricoeur, jej pierwotnym miejscem nie był dotąd dyskurs filozoficzny. Filozofię cechowało bowiem specyficzne umiarkowanie związane z tym, iż jej treści pozostawały w granicach rozumu, który nie pozwala na porzucanie sfery doświadczenia.

W filozofii XX wieku, dzięki dokonaniom Ernsta Blocha, problematyka nadziei pojawiła się w roli jednego z najbardziej doniosłych problemów filozoficznych. Zgodnie z opinią Józefa Tischnera, najważniejsze filozofie są dzisiaj filozofiami nadziei. Nadzieja radykalna jest zaś wizją totalnego spełnienia ludzkich aspiracji, a więc czymś, co do niedawna kojarzyło się z treściami obecnymi w ramach religii. Nietzsche zapoczątkował obecność tego rodzaju nadziei na gruncie rozważań filozoficznych. Musiało się to oczywiście wiązać ze zmianami dawnego rozumienia filozofii.
Zamierzeniem referatu będzie zaprezentowanie możliwości takiej korekty. Drugim filozofem, którego poglądy zostaną uwzględnione będzie współczesny reprezentant filozofii nadziei radykalnej, jakim jest Meillassoux. Twórczość wspomnianych myślicieli stanie się przesłanką dla sformułowania odpowiedzi na tytułowe pytanie.