Peter Van Inwagen w swoim artykule „Co wie o przyszłości istota wszechwiedząca?” argumentuje, że wolność ludzka wyklucza się z w pewien sposób pojętą wszechwiedzą Boga. Argumentacja przebiega następująco. Jeżeli za chwilę skłamię, to abym skłamał w sposób wolny, muszę być w mocy powiedzieć prawdę. A to wymaga, abym miał dostęp do możliwej przyszłości (możliwej kontynuacji teraźniejszego stanu rzeczy), w której mówię prawdę. Jednakże każda kontynuacja teraźniejszego stanu rzeczy, w której mówię prawdę, posiada następującą cechę: w niej, w tej przyszłości, jedno z dwóch następujących twierdzeń jest prawdziwe: (1) W 1900 r. Bóg posiadał przekonanie, że skłamię i przekonanie to było fałszywe; (2) W 1900 r. Bóg nie posiadał przekonania, że skłamię. Tymczasem nie posiadam dostępu do przyszłości, w której jeden z tych sądów jest prawdziwy, bowiem realizacja każdego z nich jest niemożliwa, z tego czy innego powodu. Tym samym nie jestem w mocy powiedzieć prawdy, a zatem wiedza Boska wyklucza, aby moje kłamstwo było wolne w moralnym sensie. W moim wystąpieniu analizuję argumentację Van Inwagena i argumentuję, że można bronić spójności wszechwiedzy Boga z ludzką wolnością, zachowując zasadę niezmienności przeszłości, przy innym, niż zaproponował to Van Inwagen, sformułowaniu warunków koniecznych wolności ludzkiego działania.