Nieco zapomniany dzisiaj filozof i logik, Benedykt Bornstein, był jednym z pierwszych polskich filozofów nauki. Chciał spełnić marzenie Gottfrieda Leibniza, aby każdy krok rozumowania abstrakcyjnego mógł znaleźć swe analogony przestrzenne. Dlatego zajmował się strukturalistycznym ujęciem matematyki i był w tej dziedzinie uznany za prekursora tego, co dokonało się dopiero w latach 60. ubiegłego wieku i co jest nazywane współcześnie teorią zbiorów rozmytych (fuzzy sets and fuzzy logic theory). Prekursorstwo Bornsteina poległo na tym, że geometrię rzutową uczynił narzędziem filozoficznym, za pomocą którego stworzył kategorialny system logiki geometrycznej, podlegającej rachunkowi algebraicznemu. Bornstein przekształcił postać mnogościową w postać kategorialnej geometrii jakościowej. Innymi słowy wykrywał w obiektach geometrycznych miejsce logiczne (topologiczne) i dowodził, że obiekty te są elementami struktury. Związek dziedziny logicznej z dziedziną realną w systemacie Bornsteina istnieje na przykładzie sylogizmu, a geometryzacja i uprzestrzennienie logiki matematycznej na przykładzie dwuwymiarowej logiki kategorialnej.

W dydaktyce filozofii kwadrat logiki treści Bornsteina pełni funkcję innowacji edukacyjnej i uzupełnia zastosowanie kwadratu logicznego, który jest oparty na logice zakresowej.