W najnowszej obronie bayesowskiego podejścia do filozofii nauki J. Sprenger i S. Hartmann (2019) wskazują jego zalety w wyjaśnianiu społecznego charakteru poznania naukowego (Longino 1990) w odniesieniu do zagadnienia obiektywności. Po zaprezentowaniu tego podejścia wskazuję pewne jego ograniczenia w stosunku do pierwotnej koncepcji Longino, a także w stosunku do bardziej rozbudowanej siatki pojęciowej do oceny wnioskowań probabilistycznych, którą A. Gelman i C. Henning (2017) proponują w miejsce przeciwstawienia obiektywne–subiektywne.